Teaser "Eerste Aarde" De Simulatiehypothese

Dit artikel is bedoelt als teaser van mijn aankomende boek “Eerste Aarde.” Het betreft een sci-fi thriller dat zich afspeelt in Utrecht. Momenteel ben ik die aan het herschrijven, maar ik belicht graag al enkele elementen van het boek.

STOP even met wat je aan het doen bent

Concentreer je even op jezelf en jouw omgeving. Kijk eens aandachtig naar de objecten om je heen. Spits je oren en luister. Adem eens diep in. Probeer, al is het maar voor een paar seconden, in het nu te leven. Als ik je nu zou vertellen dat er een zekere mogelijkheid is dat je in een simulatie leeft, zou je me dan geloven?

Wat is de kans dat wij in een simulatie leven?

Wanneer iemand je een dergelijke vraag stelt dan vraag je je ongetwijfeld af of deze persoon onlangs een lange zwarte jas met bijpassende zonnebril – a la Neo uit The Matrix – heeft gekocht. Of misschien wel iemand met een tin foil hat op zijn nachtkastje. Maar wat als ik je vertel dat deze vraag wetenschappers, natuurkundigen en professoren al jaren bezighoudt? Er zijn zelfs bekende mensen, zoals Elon Musk, de CEO van SpaceX en Tesla, die beweert dat de kans 1 op de miljard kan zijn dat we NIET in een simulatie leven. Dat is best wel een kleine kans.

Simulatiehypothese

De vraag werd populair nadat Nick Bostrom, een Zweedse filosoof verbonden aan de Universiteit van Oxford, in 2003 zijn paper: “Are you living in a computer simulation?” uitbracht. In zijn paper stelt hij dat het zeer waarschijnlijk is dat wij in een simulatie leven. Dit is het geval wanneer de volgende aannamen allemaal van toepassing zijn:

Het is mogelijk om bewustzijn te simuleren in een computer, bijvoorbeeld door hersenen te simuleren.
Het is technisch mogelijk om (in de toekomst) een computer te bouwen die in staat is om miljarden mensen en hun omgevingen te simuleren. Voor het simuleren van een universum of planeet met levende wezens hoeft overigens niet alle materie op elk moment werkelijk gesimuleerd te worden.
Beschavingen zijn in staat om voort te bestaan ook als ze de techniek onder de knie hebben om zichzelf te vernietigen.
Een beschaving heeft het punt bereikt dat ze een wereld met mensen kunnen simuleren en wil dit ook daadwerkelijk doen. Mogelijk heeft de beschaving daar geen interesse in omdat de beschaving zich zoveel verder heeft ontwikkeld dat ze geen nut zien in het simuleren van mensen.
Er is aan de bovenstaande voorwaarden voldaan en er worden inderdaad simulaties gedraaid, mogelijk zelfs simulaties binnen simulaties, en de rekenkracht is voldoende om vele simulaties te draaien.

Het feit dat de rekenkracht van onze computers zo enorm toeneemt, en dat terwijl we daar pas enkele tientallen jaren mee bezig zijn, geeft aan dat de mogelijkheid om in de toekomst een simulatie van mensen te draaien, zeer aannemelijk is. Zoals Elon Musk het stelde, zijn we in no-time van het simpele computerspel “Pong,” naar fotorealistische, driedimensionale computerwerelden gegaan. Zelf acht hij de kans zeer groot dat wij in een simulatie leven.

Neil deGrass Tyson

Ook de Amerikaanse astrofysicus en wetenschapscommunicator Neil deGrasse Tyson is een voorstander van de hypothese. Hij zegt zelf te wachten tot iemand hem ervan overtuigt dat wij NIET in een simulatie leven. In deze YouTube video, samen met Chuck Nice, bespreken ze de hypothese op komische wijze:

Hierin praten ze onder andere over simulaties in simulaties waarbij de mensen (levende beschaving) van een simulatie, zelf weer ontdekken hoe zij simulaties kunnen maken enzovoorts enzovoorts. Uiteindelijk landt Neil op het punt, en daar is hij duidelijk opgelucht over, dat het een 50/50 kans is dat we in een simulatie leven (een veel kleinere kans dan hij voorheen dacht).

Er verandert niks aan de wereld zoals wij die nu kennen

Momenteel is het onmogelijk om te bewijzen of wij al dan niet in een simulatie leven, maar stel nou dat dit wel het geval zou zijn; er zou dan niks veranderen aan de wereld zoals wij deze beleven. De krachten van de natuur zullen blijven werken zoals ze altijd deden. Mensen zijn niet ineens uit pixels opgebouwd en ecosystemen zullen niet plotseling instorten als iemand ergens over een snoertje struikelt.

Existentiele bedreiging

Mochten wij in een simulatie leven dan zou het, volgens Nick Bostrom, echter een groot risico met zich meebrengen, namelijk dat de simulatie zou kunnen sluiten. Hij benoemd dit in de lijst van existentiële bedreigingen. Een lijst die is opgesteld door het Future of Humanity Institute, een instituut aan de Universiteit van Oxford onder leiding van Bostrom. Het instituut houdt zich bezig met het voortbestaan van de mensheid en probeert licht te schijnen op de bedreigingen die haar kan doen uitsterven. Onder de genoemde risico’s staat bijvoorbeeld ook een zeer dodelijke pandemie, een risico die we inmiddels allemaal wat meer zijn gaan begrijpen.

Mijn aankomende boek “Eerste Aarde”

Het boek dat ik momenteel aan het herschrijven ben gaat over vier personages die een ogenschijnlijk normaal leven leiden, totdat er een mysterieuze man op social media verschijnt die verkondigd dat de wereld waarin zij leven een simulatie is en dat deze zal gaan sluiten.

Meld je aan voor mijn nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van het boek en om al enkele previews te krijgen voordat deze uitkomt.